MUR DE FRANCE

Door: John Kroon

Misschien kwam het doordat Lance Armstrong, de meest geschrapte Tourwinnaar uit de geschiedenis, gisteren jarig was, maar mij schoot te binnen dat er boven deze Tour de France een onzichtbare donkere wolk hangt.

Die wolk kun je in twee woorden aanduiden: Operatie Aderlass.

Dat is een grootscheeps dopingonderzoek, uitmondend in een justitieel proces dat deze week in München is begonnen. Hoofdverdachte is de Duitse sportarts Mark Schmidt, in het verleden teamdokter bij de wielerploegen Gerolsteiner en Milram. Een naam die in het onderzoek ook is gevallen is die van Milan Erzen, de algemeen manager Bahrein-Merida. Ja, een Sloveen, en ja, in het verleden begeleider van Primoz Roglic. En nee, dat zegt niks, niemand is gebaat bij suggestieve beschuldigingen.

Erzen staat (nog) niet terecht, in tegenstelling tot vier transporteurs die Schmidt zouden hebben geholpen bij de verspreiding van een bloeddopingproduct.

Operatie Aderlass heeft al geleid tot schorsing of het einde van de carrière van wielrenners als Alessandro Petacchi, Georg Preidler en Christina Kollmann-Forstner. Danilo Hondo raakte zijn baan als bondscoach in Zwitserland kwijt. Nog meer renners zijn geschorst, en ook andere sporters. Ook de Zwitserse renner Pirmin Lang bekende dopinggebruik, tot verbazing van zijn vroegere ploeggenoot Stef Clement. Voor de oud-renner, deze Tour definitief doorgebroken als tv-analist van wie je veel kunt opsteken, weer een reden om voor niemand zijn handen in het vuur te steken.

De donkere wolk bestaat vooral uit het hernieuwde onderzoek dat de anti-dopingorganisatie CADF naar de bloedstalen van de deelnemers aan de Tour de France van 2016 en 2017 is begonnen. Dit is gebeurd op verzoek van de UCI, als onderdeel van operatie Aderlass. Het zal dan een van de laatste activiteiten van de CADF zijn, want volgend jaar gaat de wielrenunie met een andere anti-dopingorganisatie samenwerken.

Het toen niet of nauwelijks maar nu wel detecteerbare middel zou H7379 Hemoglobin Human heten en hetzelfde effect als epo hebben, een groter uithoudingsvermogen dus.

Bestudering van de deelnemerslijst van de Tour in 2016 en 2017 wijst uit dat onder de huidige top 25 van het algemeen klassement vijftien renners ook toen in een of twee van deze rondes rondfietsten, onder wie zeven uit de top 10. En natuurlijk ook renners die het niet tot de eerste 25 hebben geschopt.

Wie? Nee, geen namen, geen rugnummers. Geen zweem van beschuldigingen. Wel zorgen. Wat er ook in moreel opzicht over doping te beweren valt, feit is dat er nu eenmaal een lijst bestaat van verboden producten en dat het dus tot de regels behoort dat die niet gebruikt of toegepast mogen worden. En dat overtreding daarvan slecht voor het imago van wielrennen is.

Zorgen omdat het geen gezicht is, al die doorhalingen of witte plekken in vroegere uitslagen van de Tour de France en andere wielerwedstrijden. Al die successen die bij nader inzien slechts voorlopig bleken te zijn.

Je moet dus maar hopen dat het proces in München niet leidt naar nieuwe bloedsporen. Het coronavirus heeft al financiële gevolgen voor de sponsoring van de wielersport. Weer een dopingschandaal zal bedrijven opnieuw afschrikken. Je wenst het wielrennen zo’n aderlating niet toe.