Auteur: John Kroon
Photo: Tim Van Wichelen/Cor Vos © 2022
Tot de twee opvallendste renners tot nu toe in de Tour de France behoort de man die de gele trui droeg en de groene trui draagt, twee etappes won, driemaal tweede werd, aan een tot mislukken gedoemde lange ontsnapping deelnam, de prijs voor de strijdlust won, ten val kwam, dienstbaar was als waterdrager en vermoedelijk het puntenklassement gaat winnen.
Wout van Aert dus.
Hij woont in Herentals, in de Belgische Kempen, en de bijnaam van deze stad luidt Keizerstede. Dan kan er maar één de Keizer van Herentals zijn en dat is Wout van Aert.
Ware het niet dat Herentals al een fietsende keizer heeft, die met recht deze eretitel mag voeren: Rik Van Looy.
En deze keizer heeft een uitgesproken mening over de positie van zijn stadgenoot die driehonderd meter van hem vandaan woont. Die luidt dat Wout van Aert voor de verkeerde ploeg rijdt.
Even voorstellen aan de millennials en de zoomers: Rik Van Looy werd tweemaal wereldkampioen op de weg, won als enige renner zowel Milaan-Sanremo, Gent-Wevelgem, de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik, Parijs-Brussel, Parijs-Tours als de Ronde van Lombardije. Dit alles in de jaren vijftig en zestig in eeuw twintig. En ook won Van Looy tien etappes in de Ronde van Frankrijk alsmede het puntenklassement en twee dagen gele trui, twaalf etappes in de Giro en achttien in de Vuelta. Alleen Eddy Merckx, met wie hij weleens gaat eten, won vaker op de weg dan Rik Van Looy.
De Keizer volgt het wielrennen, een liefhebberij waarmee hij zelf pas drie jaar geleden stopte, nog op de voet, maar geeft er zelden in het openbaar zijn mening over. Geen zin in al die poespas. Uitgezonderd eerder deze maand. Het Vlaamse dagblad De Standaard drukte een interview met hem af, waarin verslaggever Wim Vos gepaste eerbied vertoonde voor de Hoogheid: ‘88 jaar en geen spat veranderd. Nooit heeft België een fierder sporticoon gekend dan Rik Van Looy. Fier én sterk.’
En in dat artikel gaf Van Looy zijn mening over de 61 jaar jongere Wout van Aert, nog geen Keizer van Herentals dus, maar dan toch wel zijn troonopvolger. Of niet? De Keizer aarzelde. Hij had hem al eens proberen uit te leggen hoe je wereldkampioen kunt worden. Maar dat was tevergeefs geweest, minpuntje dus. Toen Van Looy 28 was, de leeftijd die Van Aert dit jaar zal bereiken, was hij dus al twee keer wereldkampioen geworden, had alle vijf ‘monumenten’ op zijn naam gebracht – Van Aert alleen Milaan-Sanremo – en Wout mag dan in de Tour van vorig jaar in de etappe naar de Mont Ventoux hebben getriomfeerd, de Keizer won in de Ronde van Italië in 1960 het hele bergklassement. Nog een verschil: waar Van Aert nu op zijn 27ste bezig is aan zijn vierde Tour, was Van Looy al 28 toen hij voor het eerst aan de Ronde van Frankrijk deelnam.
Misschien komt de keizerstroon voor Van Aert dichterbij als hij het advies opvolgt van Van Looy en weggaat bij Jumbo-Visma. De Keizer twijfelde begin deze maand zelfs of Van Aert dit jaar de groene trui naar Parijs kan brengen: ‘Met die ploeg? Ik wil het nog zien. Niets ten nadele van Van Aert. Maar in zijn ploeg zitten twee coureurs die de Ronde van Frankrijk kunnen winnen en die ook beschermd moeten worden. Hoeveel man gaat Van Aert overhouden om hem te meneren in de sprint? Voor mij zit Van Aert in de verkeerde ploeg. Zet hem bij Quick-Step en het zou wat anders zijn. Dáár kunnen ze meneren.’
Het gesprek dat De Standaard met Van Looy voerde, dateert van vóór de start in Kopenhagen. Van Aert is inmiddels al hard op weg om de circa 400 punten te halen die de winnaar van het puntenklassement vaak nodig heeft. Ongewenste malheur daargelaten zit het er dik in dat hij over een kleine twee weken groengekleurd de Champs-Élysées zal oprijden.
Rik Van Looy is nog een lang leven gegund, maar ook voor hem zal het niet voor eeuwig zijn. Eens zal het in Vlaanderen klinken: de Keizer is dood, leve de Keizer.
Niemand anders dan Wout van Aert zal dan de Keizer van Herentals zijn.
Photo: Dion Kerckhoffs/Cor Vos © 2022
De Tourcolumn door Bert Wagendorp, John Kroon en Jeroen Wielaert.
Rik Van Looy En Peter Post, Foto Cor Vos ©