Photo: Rafa Gomez/Sca/Cor Vos © 2023
Auteur: Bert Wagendorp
De Giro van 2023 zou uitdraaien op een historisch gevecht tussen Primoz Roglic, Remco Evenepoel en Geraint Thomas, tussen de blokken van INEOS en Jumbo-Visma, – en met een beetje mazzel zou gedurende de drie weken ook nog een underdog opstaan, Hart, Almeida of Vlasov. Het parcours leek garant te staan voor spanning en wielersport op topniveau en in de vlakke etappes zouden de sprinters er een waar spektakel van maken.
Maar zie: corona sloeg toe en verwijderde Evenepoel uit koers, waarmee het hoofdnummer al werd onthoofd. Vlasov bleek ook besmet en Hart kwam zwaar ten val. Van de massasprints kreeg ook niemand het warm.
En zo werd het de eerste twee weken een nogal kabbelende Giro, waarin de overgebleven matadors Roglic en Thomas elkaar in de gaten hielden maar geen initiatieven ontplooiden – allemaal met het oog op de laatste zware week waarin de beslissing moet vallen.
Andermaal bleek een mooi getekend parcours geen garantie voor strijd, organisatoren kunnen scenario’s bedenken, als de renners en de ploegstrategen iets anders in hun hoofd hebben staan ze machteloos.
Dat kan de komende dagen allemaal anders worden natuurlijk. Maar de kans dat drie weken Giro uiteindelijk uitlopen op een finale op zaterdag, in de klimtijdrit over 18 kilometer tegen de Monte Lussari op, is ook niet denkbeeldig en daarmee zou de Ronde een topzwaar evenement worden, waarin alle kanshebbers hebben gewacht en zich hebben gespaard voor de laatste zaterdag.
Hoe dat komt is niet duidelijk. Een ‘samenspel van factoren’, zoals alles een samenspel van factoren is dat de ene keer leidt tot een adembenemend schouwspel en de andere keer tot een voorspelbaar theaterstuk waarvoor de toeschouwers langzaam maar zeker de belangstelling verliezen. Dat de focus op de laatste zware week verlammend zou werken had ook niemand verwacht.
Sport laat zich niet regisseren. Je kunt een deelnemersveld aan de start brengen dat spanning garandeert, je kunt het over een parcours jagen dat strijd onvermijdelijk lijkt te maken en dan nog kan het uitlopen op een saaie vertoning. Te vaak heb ik de afgelopen weken tv-commentatoren Jeroen van Belleghem en Karsten Kroon hun toevlucht horen zoeken tot de gemaakte spanning van een finale waarin de hoofdrollen werden gespeeld door bijrolacteurs, terwijl achter hen de hoofdrolspelers in elkaars wiel over de meet rolden. Dat kan best aardig zijn, maar geen drie keer achter elkaar.
Nogmaals, misschien keert alles zich de komende dagen ten goede en blijkt dat we een historische Giro hebben gezien, met een heel lange opbouw naar de climax waarin de klassementsrenners met uiterste zelfbeheersing zichzelf etappe na etappe in toom hebben gehouden, om uiteindelijk te exploderen in een magistrale finale.
In dat geval heb ik niks gezegd, maar voorlopig was dit een van de vervelendste Giro’s van de afgelopen jaren, met een hoofdrol voor het vermaledijde corona-virus dat je het ergste doet vrezen voor de komende Tour de France.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Photo: Luca Bettini/Sca/Cor Vos © 2023
Photo: Luca Bettini/Sca/Cor Vos © 2023