Dauphiné – Photo: Ivan Benedetto//Sca/Cor Vos © 2023
Auteur: John Kroon
De Ronde van Italië, geteisterd door corona en te lange tijd een saai koersverloop, mag dan lang niet het spektakel hebben gebracht waar wielerliefhebbers op hadden gehoopt, deze week mogen ze alsnog op een boeiende koers rekenen, want daar staat het Critérium du Dauphiné bijna altijd garant voor.
Voor de 75ste maal wordt deze koers, in het verleden Dauphiné Libéré genaamd, in het zuidoosten van Frankrijk verreden. Een mini-Tour, voor menigeen de beste voorbereidingswedstrijd op de grote Tour.
Het grote verschil met de Giro en de Ronde van Frankrijk is de duur van deze etappewedstrijd: acht dagen. Renners die in het algemeen klassement iets willen betekenen, kunnen zich maar weinig uitstel van hun grootste inspanningen veroorloven; de leiderstrui – geel – zal dit keer geen tricot zijn dat favorieten voorlopig liever niet dragen. Een tijdrit en de bergritten zullen al snel als scherprechter fungeren. Het is allicht een les voor parcoursbouwers van de grote rondes: concentreer de beslissende etappes niet te veel in een korte periode en zeker niet in de slotweek – want dan krijg je dat wat we in de Giro zagen.
Op de lijst van winnaars van de Dauphiné staan elf renners die in hun loopbaan ook de Tour de France wonnen. De laatste die beide koersen in hetzelfde jaar, 2019, op zijn naam bracht was Geraint Thomas. Hij doet niet mee – dus zal hij die prestatie dit keer niet herhalen. Er is een andere renner die wel een kans maakt op deze dubbelslag: Jonas Vingegaard. Hij was vorig jaar al tweede in de Dauphiné – en zie eens wat er daarna volgde.
Zelden drukte één ploeg zo haar stempel op een koers als Jumbo-Visma vorig jaar in de Dauphiné. Primoz Roglic werd eindwinnaar, zeven van de acht dagen droeg een renner van zijn ploeg de gele trui. Wout van Aert vijf dagen lang, hij won twee etappes en de groene trui.
Zo’n dominantie is dit jaar niet te verwachten; Roglic doet niet mee en Van Aert heeft gekozen voor de Ronde van Zwitserland, één week later. De concurrentie mag er bovendien zijn: David Gaudu, Adam Yates, Jay Hindley, Richard Carapaz, Enric Mas, Giulio Ciccone, Mikel Landa, Egan Bernal, enzovoorts.
Renners die zich voorbereiden op de Tour de France in de wetenschap dat 8 van de eerste 25 renners in het eindklassement van de Dauphiné in 2022 ook in de Tour de top 25 haalden. Waar tegenover staat dat uit diezelfde eerste 25 uit de Dauphiné 8 renners (onder wie Roglic) in de Tour uitvielen. Want dat is de consequentie van zo’n drie weken durende ronde vol hectiek: de kans op kwetsuren of bovenmatige vermoeidheid is ook driemaal zo groot.
De eerste etappe gisteren, een heuvelrit, was spannend tot en met de laatste meters en de winnaar heette Christophe Laporte. Inderdaad, van Jumbo-Visma. Het begin van een veelbelovende achtdaagse.
‘Another Brick In The Wall’ is een serie columns van De Muur meesters zelve: Peter Ouwerkerk, Bert Wagendorp, John Kroon en Mart Smeets.
Dauphiné – Photo: Ivan Benedetto//Sca/Cor Vos © 2023
Christophe Laporte – Dauphiné – Photo: Vincent Kalut/Pn/Cor Vos © 2023